به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، دروغ در دنيا و آخرت انسان را از رحمت الهي محروم مي‌كند و در ميان مردم، فرد را بي اعتبار مي‌نمايد و اعتماد عمومي را سلب و جامعه را به بيماري نفاق دچار مي‌سازد و از آفات زبان و خراب كننده ايمان است. علت اصلي دروغ، عقده، حقارت و خود كم بيني انسان دروغگو مي‌باشد.
دروغ از بدترين معايب، زشت‌ترين گناهان و منشأ بسياري از مفاسد است و بالطبع از كارهاي زشت و ناپسند و عادت به آن از رذايل اخلاقي و از گناهان كبيره محسوب مي‌گردد.
اما بايد دانست كه اين عمل آثار فراواني به همراه دارد چنانچه از امام سجاد (عليه السلام) نقل شده است كه ايشان فرموده اند: اِتَّقُوا الكَذِبَ الصَّغيرَ مِنهُ وَالكَبيرَ، فى كُلِّ جِدٍّ وَهَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا كَذِبَ فِى الصَّغيرِ اجتَرَأَ عَلَى الكَبيرِ؛ از دروغ كوچك و بزرگش، جدّى و شوخيش بپرهيزيد، زيرا انسان هرگاه در چيز كوچك دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرأت پيدا مى كند.
علاوه بر اين حضرت محمد (صلى الله عليه و آله) درباره آثار دروغ در زندگي افراد مي‌فرمايند: اَلكَذِبُ يَنقُصُ الرِّزقَ؛ دروغ، روزى را كم مى كند، و نيز امام موسى كاظم (عليه السلام) در سخمي گرانسنگ بيان مي‌دارند: اَداءُ الاَمانَةِ وَ الصِّدقُ يَجلِبانِ الرِّزقَ، و َالخيانَةُ وَ الكَذِبُ يَجلِبانِ الفَقرَ وَ النِّفاقَ؛ اداى امانت و راستگويى روزى را زياد مى كند و خيانت و دروغگويى باعث فقر و نفاق مى شود.
همچنين امام على (عليه السلام) بيان مي‌دارند: يَكتَسِبُ الكاذِبُ بِكَذِبِهِ ثَلاثا: سَخَطُ اللّه عَلَيهِ و َاستِهانَةُ النّاسِ بِهِ و َمَقتُ المَلائِكَةِ لَهُ؛ دروغگو با دروغگويى خود سه چيز بدست مى آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقيرآميز مردم را نسبت به خود و دشمنى فرشتگان را نسبت به خود.