در روايت داريم كه تا 4 ماه خداوند متعال گناهان ريز و جزئي را براي حاجي ثبت نمي كند؛ اما در مدت اين 4 ماه اگر يك گناه كبيره مرتكب شود اين آثار از بين مي رود، يعني دوباره به وسيله اين گناه كبيره اي كه انجام مي دهد آن اثر از بين مي رود. بنابراين حاجي بايد در بازگشت از سفر سعي كند در اين مدت 4 ماه از اين فرصت طلايي كه خدا برايش فراهم مي كند، استفاده كند و گناه كبيره انجام ندهد.
حجت‌الاسلام والمسلمين محسن اديب‌بهروز، عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران در گفت‌وگو با خبرنگار پايگاه اطلاع رساني حج، در باره آثار معنوي حج و چگونگي ماندگاري آن گفت: در رواياتي كه از معصوم داريم براي آثار حج دستاوردهاي متعددي مطرح شده است. وقتي انسان اين دستاوردها را به صورت پازل مي بيند به اين نتيجه مي رسد كه چون حاجيان ما، افرادي مختلف با ظرفيت هاي متفاوت هستند بنابراين به تناسب حاجيان كه از شخصيت هاي مختلفي برخوردار هستند، دستاوردهاي حج هم فرق مي كند.
اين استاد دانشگاه، اظهار داشت: اگر در اين آثار توجه شود دو اثر تقريبا در همه روايات ديده مي شود كه معمولا از يكي به عنوان كمترين ياد شده است. يعني كمترين چيزي كه به يك حاجي داده مي شود و اين است كه در غياب او از اموال و خانواده اش به اندازه خودش محافظت مي شود در واقع همان مقدار كه خودش در كنار اموال و خانواده اش قدرت نگه داري و حفاظت از اموالش را داشته به همان مقدار، خداوند با عوامل تكويني جاي او را پر مي كند اين نكته مهم است كه حاجيان بدانند در روايت گفته شده كه ما خلا خود حاجي را پر مي كنيم و نه بيشتر.
وي گفت: اثر ديگر كه در روايات ما مطرح مي شود؛ جنت است به اين معنا كه وقتي حج گزار حجش به پايان مي رسد، آثار تمام گناهان از وجودش بيرون مي رود، به صورت روزي كه به دنيا آمده است. چون به هر حال هر انساني كه متولد شود يك شخصيتي دارد با صفات و خصوصيات مثبت يا منفي، اما بعد از حج به همان حالت بر مي گردد.
آيا آثار حج در بعد از سفر هم مي ماند؟
حجت‌الاسلام والمسلمين اديب بهروز يادآور شد: در روايت داريم كه تا 4 ماه خداوند متعال گناهان ريز و جزئي را براي حاجي ثبت نمي كند؛ اما در مدت اين 4 ماه اگر يك گناه كبيره مرتكب شود اين آثار از بين مي رود، يعني دوباره به وسيله اين گناه كبيره اي كه انجام مي دهد آن اثر از بين مي رود. بنابراين حاجي بايد در بازگشت از سفر سعي كند در اين مدت 4 ماه از اين فرصت طلايي كه خدا برايش فراهم مي كند، استفاده كند و گناه كبيره انجام ندهد. وقتي گناه كبيره انجام نداد آن آثاري كه خداوند به وي داده در وجودش نهادينه و تثبيت مي شود و تثبيت اين آثار موجب مي شود كه ميل به گناه در او كشته شود و ديگر به راحتي گناه نمي كند؛نشانه ثبت شدن اين اثر در وجود حاجي اين است كه اصلا ديگر تمايل به گناه ندارد.
حجت‌الاسلام والمسلمين اديب بهروز تاكيد كرد: ما اقدامي در روايات داريم كه بر آن تاكيد بسيار شده و آن اين است كه فرد قبل از سفر پولي كه براي حج بوده و پولي كه براي زندگي خود تامين مي كند را خالص نمايد، يعني به منبع درآمد خود بنگرد كه از چه منبعي است زيرا اگر كسي با اموال حرام حج را انجام دهد محال است كه به نتيجه برسد و نشانه آن اين است كه وقتي وارد اولين گام حج كه احرام است مي شود شروع مي كند به تلبيه در اين جا تلبيه اش را جواب رد مي دهند؛ يعني از همان جا محرم نمي شود و فقط تخيل و توهم احرام را دارد و تا پايان هم به نتيجه نمي رسد، پس بنابراين بين كارهاي متعددي كه قبل از سفر سفارش شده و خيلي تاكيد شده اين است كه حج گزار منبع درآمدش را تصفيه كند،نه فقط پولي را كه براي حج استفاده مي كند بلكه تمام منبع درآمدش را تسويه كند و درآمدش را از هر گونه پول حرامي خالص نمايد. در كنار اين مورد يك اقدام هم نسبت به حقوق مردم وجود دارد زيرا آمده است كه فردي كه به سوي حج مي آيد بايد قبل از سفر خودش را از حقوق مردم پاك كند. اين 2 عمل اگر قبل از سفر انجام گيرد بسيار تاثيرگزار است به عنوان اينكه حج با قدم مثبت شروع شود.
عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران، گفت:در حين سفر از ابتدا تا پايان اعمال انگيزه و قصد براي انجام اعمال حج فقط بايد خداوند باشد. زايري كه با انگيزه خدايي اعمالش را شروع مي‌كند، براي تصحيح اعمال و تكميل آن از هرگونه تلاشي دريغ نمي‌كند، چون مي داند اگر عملي ناقص باشد، براي خدا نيست، زيرا انگيزه اش فقط خداوند است مدام مي پرسد، مدام دغدغه دارد كه خداوند چه طواف و احرامي را دوست دارد.
به همين جهت اگر انگيزه و قصد قربت خدا بود ، حاجي اعمالش را كامل ياد مي گيرد و براي ياد گرفتن اعمالش لازم نيست ديگران وي را تشويق يا ترغيب كنند و نيز به ظاهر اعمال اكتفا نمي كند؛ بلكه نسبت به اسرار و باطن اعمال نيز توجه خاصي مبذول مي‌دارد. بنابراين وقتي طواف انجام مي‌دهد ضمن درستي عمل طواف پيگير رسيدن به باطن عمل طواف نيز مي‌باشد.